Introductie
Het Genootschap van Reclame (GVR) werd in 1923 opgericht. Op dit moment organiseert GVR twee tot drie keer per jaar besloten activiteiten voor genodigden in het reclamevak. Het genootschap bestaat momenteel uit een honderdtal leden. Het bijzondere van de huidige samenstelling van het ledenbestand van het GVR is dat het Genootschap vertegenwoordigers van reclamebureaus, opdrachtgevers, PR-bureaus, onderwijs en wetenschap bij elkaar brengt. Alle leden van GVR leveren een actieve bijdrage aan het communicatievak en hebben hun sporen verdiend. Hierdoor worden bij actuele onderwerpen vanuit verschillende invalshoeken belicht en besproken.
Geschiedenis van GVR
Op 24 oktober 1923 werd de eerste vergadering belegd van wat aanvankelijk heette de ‘Vereeniging voor Reclame’. Op 12 februari 1927 werd deze vereniging omgezet in het ‘Genootschap voor Reclame’ (GVR) en werd op de statuten de koninklijke goedkeuring verkregen. Volgens artikel 3 van de statuten behoorde het tot de taken van het Genootschap om de ‘ethische, sociale, aesthetische en economische betekenis van de reclame en de erkenning daarvan te bevorderen’. Deze doelstellingen dienden volgens artikel 4 te worden bereikt ‘door het doen van publicaties, het houden van lezingen en congressen, alsmede het bevorderen van de studie op het gebied van de reclame, ook aan inrichtingen van onderwijs, en het bevorderen en doen instellen van onderzoekingen omtrent de reclamevormen en hun toepassingen’. De congressen namen vanaf het begin een zeer belangrijke plaats in binnen het Genootschap. Het Eerste Nederlandsche Reclamecongres ‘Reclame en de crisis’ vond plaats in het Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen te Utrecht op 17 maart 1932. Na de Tweede Wereldoorlog werd de congrestraditie hervat. Men zocht representatieve locaties, zoals het toenmalig Indisch Instituut in Amsterdam of het Kurhaus in Scheveningen. In de jaren zestig groeiden onder leiding van de legendarische voorzitter Jhr. W. van Andringa de Kempenaer, diens opvolger J.P. Ton en directeur J.L. Klein de congressen uit tot jaarlijkse meerdaagse bijeenkomsten, waar iedereen die iets voorstelde in de reclamewereld elkaar ontmoette. De belangstelling werd zo groot dat uitgeweken werd naar de moderne faciliteiten en zalencomplexen van de RAI in Amsterdam, de Doelen in Rotterdam of de Jaarbeurs in Utrecht. Maar het GVR deed meer dan congressen organiseren. Bedrijven konden de slagzinnen waarmee ze reclame wilden maken voor hun producten laten goedkeuren door het GVR en vervolgens laten registreren in het ‘Slagzinnenregister’. Een andere belangrijke taak was het verbeteren van het imago van reclame. Het GVR wilde onbehoorlijke en consument-onvriendelijke vormen van reclame bestrijden. Dit leidde tot de oprichting in 1963 van de Commissie tot Handhaving van de Nederlandse Code voor het Reclamewezen, kortweg de Code Commissie en later de Stichting Reclame Code, waarin in 1988 ook de Reclameraad is opgenomen. Het GVR heeft altijd ook veel aandacht voor onderwijs en opleidingen gehad. Het GVR was in 1955 medeoprichter van de Stichting Reclame Onderwijs, later de Stichting voor Reclame- en Marketingonderwijs. Een laatste taak van het GVR is het verhogen van het creatieve peil van reclame-uitingen. Dit gebeurde o.a. door het vanaf het eind van de jaren vijftig toekennen van de Jaarprijzen voor diverse vormen van reclame.
Begin jaren zeventig zocht het Genootschap in samenwerking met mensen daarbuiten naar een bredere organisatie die de belangen en doelstellingen van het reclamewezen zou moeten bevorderen. Deze initiatieven leidden tot de oprichting in mei 1972 van de Nederlandse Reclame Stichting (NRS). De NRS werd in het leven geroepen door een zestal sponsor-organisaties: de Bond van Adverteerders (BVA), het Genootschap voor Reclame, de Vereniging de Nederlandse Dagbladpers (NDP), de Nederlandse Organisatie van Tijdschrift-Uitgevers (NOTU), de Stichting Ether Reclame (STER) en de Vereniging van Erkende Reclame- Adviesbureaux (VEA). De samenwerking beoogde een bundeling van krachten en de centralisatie van enkele reeds bestaande instellingen onder één dak. De NRS kreeg een groter, uiteraard representatief ogend en gelegen kantoorpand, trok meer betaalde krachten aan en barstte van ambities onder leiding van voorzitter D.J. Rueb en directeur J.C. Hardeman. In het pand van de NRS werden ondermeer de stichting Reclame- en Marketingonderwijs, de stichting Media Informatiecentrum, het Genootschap voor Reclame en de Reclame Code Commissie gehuisvest. Na enkele jaren raakte de NRS echter in grote, met name financiële problemen. De NRS diende te worden geherstructureerd, rapporten volgden elkaar in snel tempo op maar uiteindelijk restte slechts de liquidatie van de eens veelbelovende NRS. Na dit intermezzo hervatte het GVR, dat één van de participanten in de NRS was geweest, zijn oude taken op de gebruikelijke wijze.
Al vanaf 1928 houdt GVR een slagzinnenregister aan. Bij gebrek aan een duidelijke definitie ontstond er een wildgroei aan gedeponeerde zinnen. Daarom werd er in 1955 een GVR/Slagzinnencommissie geïnstalleerd die duidelijke toetsingsvoorwaarden formuleerde in het Reglement GVR/Slagzinnenregister. In 1979 werd het GVR/Slagzinnenregister grondig herzien en de allerlaatste wijziging dateert van januari 2005.
Op dit moment bestaat het register uit ruim 3000 (ooit) goedgekeurde slagzinnen. De oudste registraties zijn van halverwege de jaren ’50. Zinnen van vóór de instelling van de commissie (1955) staan niet in het huidige register. Ongeveer één tiende van de slagzinnen is actief geregistreerd. De andere zinnen zijn na een bepaalde registratieperiode niet verlengd door de voerders waardoor de zinnen als niet langer in gebruik kunnen worden beschouwd.
Anno nu
Anno 2016 organiseert het bestuur van GVR twee tot drie keer bij jaar besloten evenementen voor genoten, die alleen op uitnodiging welkom zijn. Momenteel zijn er een honderdtal leden. Het bijzondere van de huidige samenstelling van het ledenbestand van het GVR is dat het Genootschap vertegenwoordigers van reclamebureaus, opdrachtgevers, PR-bureaus, onderwijs en wetenschap bij elkaar brengt. Alle leden van GVR leveren een actieve bijdrage aan het communicatievak en hebben hun sporen verdiend. Hierdoor worden bij actuele onderwerpen vanuit verschillende invalshoeken belicht en besproken.
Coq d´honneurs
Jaarlijks worden in januari prijzen uitgereikt voor bijzondere bijdragen aan het reclamevak, de Coq d´honneurs. Hieronder zijn de namen van de winnaars sinds 2000 te vinden.
1995
Jonge Haan: Yolanda Eijgenstein
1996
Jonge Haan: R. de Witte
1999
Jonge Haan: Mary Hoogerbrugge
2000
Jonge Haan: Margot Bouwman
2001
Coq de Grand Honneur: Rob Benjamens
Coq d’Honneur: Sikke Bakker
Coq d’Honneur: Ko Touw
Coq d’Honneur: Pietro Tramontin
Coq d’Honneur: Henk Rottinghuis
Jonge Haan: Marieke van den Berg
2002
Coq de Grand Honneur: Ineke van der Ouderaa
Coq d’Honneur: Rene Repko
Coq d’Honneur: Edith Smit
Coq d’Honneur: Daniel Bouw
Jonge Haan: Kim Dingler
2003
Coq d’Honneur: Gerard Jongerius
Coq d’Honneur: Gert Sluis
Coq d’Honneur: Leo van Sister
Coq d’Honneur: Koos Gaakeer
Jonge Haan: Thecla Schaeffer
2004
Coq de Grand Honneur: Wim Goosen
Coq d’Honneur: Ruper Parker Brady
Coq d’Honneur: Martijn Sanders
Coq d’Honneur: Roland de Haas
Jonge Haan: Thomas Sanders
2005
Coq de Grand Honneur: José Selbach
Coq d’Honneur: Duncan Stutterheim
Coq d’Honneur: Ayaan Hirsi Ali
Coq d’Honneur: Ad Scheepbouwer
Jonge Haan: Mattias Schut
2006
Coq de Grand Honneur: Michael van Os
Coq d’Honneur: Jacques Kuyf
Coq d’Honneur: Alfred Levi
Jonge Haan: Raymond Spanjar
2007
Coq de Grand Honneur: Walter van der Mee
Coq d’Honneur: Harry Dekker
Coq d’Honneur: Nelly Kalfs
Coq d’Honneur: Stephan Fellinger
Jonge Haan: Jasmijn Andringa
2008
Coq de Grand Honneur: Paul Meijer
Coq d’Honneur: Marcel Beerthuizen
Coq d’Honneur: Marco Derksen
Coq d’Honneur: Bas Verhart
Coq d’Honneur: Marleen Stikker
Jonge Haan: Lobke Hidding
2009
Coq de Grand Honneur: Auke Visser
Coq d’Honneur: Elsbeth Polak
Coq d’Honneur: Roland van der Vorst
Coq d’Honneur: Henri van der Aat
2010
Coq de Grand Honneur: Fons van Westerloo
Coq d’Honneur: Ralph Wisbrun
Coq d’Honneur: Jeroen de Bakker
Jonge Haan: Rogier Ijzermans
2011
Coq de Grand Honneur: Rob Benjamens
Coq d’Honneur: Aad Kuijper
Coq d’Honneur: Jan Driessen
Jonge Haan: Boris Nihom
2012
Coq de Grand Honneur: Fred Bronner
Coq de Grand Honneur: Fred van Raay
Coq d’Honneur: Ruud de Langen
Coq d’Honneur: Arian Buurman
Jonge Haan: Ernst Jan Pfauth
2013
Coq de Grand Honneur: Derk Sauer
Coq d’Honneur: Henk Scheenstra
Coq d’Honneur: Willem Sijthoff
Jonge Haan: Joëlle Wehkamp
2014
Coq de Grand Honneur: Jan Knaap
Coq d´Honneur: Mary Hoogerbrugge
Coq d´Honneur: Jack de Vries
Coq d´Honneur: Ole Christern
Jonge Haan: Hilde Voorveld
2015
Coq de Grand Honneur: Lode Schafer
Coq d´Honneur: Barbera Wolfensberger
Coq d´Honneur: Mark Woerde
Jonge Haan: Marten Blankesteijn
Bij afscheid als voorzitter GVR: Ruud Polman
2016
Coq de Grand Honneur: Marc Oosterhout
Coq d’Honneur: Wesley ter Haar
Coq d’Honneur: Astrid Prummel
Coq d’Honneur: Roel Welsing
Jonge Haan: Sanne Kruikemeier
2017
Coq de Grand Honneur: Ralph Wisbrun
Coq d’Honneur: Willem-Albert Bol
Coq d’Honneur: Hans Brouwer
Coq d’Honneur: Marion Koopman
Jonge Haan: Rein Hannah Bojahr
2018
Coq de Grand Honneur: Christian van Thillo
Coq d’Honneur: Dinesh Sonak
Coq d’Honneur: Nathalie Peters
Coq d’Honneur: Slaven Mandic
Jonge Haan: Jip Samhoud
2019
Coq de Grand Honneur: John de Mol
Coq de Grand Honneur: Simon Neefjes
Coq d’Honneur: Hans Erik Tuijt
Coq d’Honneur: Yvette Belt
Coq d’Honneur: Peter Neijens
Jonge Haan: Safi Graauw
2020
Coq de Grand Honneur: Aad Kuijper
Coq d’Honneur: Atva Van Zanten
Coq d’Honneur: Cas Biesta
Coq d’Honneur: Arno de Jong
Jonge Haan: Jurian van der Hoeven
2023
Coq de Grand Honneur: Paul Manuel
Coq d’Honneur: Isabel Boerdam
Coq d’Honneur: Kyra Roest
Coq d’Honneur: Patritia Pahladsing
Jonge Haan: Miles Momoh
Bestuur
Het Genootschap wordt geleid door een bestuur, dat o.a. verantwoordelijk is voor het organiseren van jaarlijks terugkerende evenementen. Dit bestuur bestaat uit Jip Samhoud (Voorzitter) , Lobke Hidding, Sanne Kruikemeier, Johan van der Zanden, Inge Ligthart, Debora van der Zee en Henriette van Swinderen.